همانگونه که می دانید خطوط لوله دریاییریان های انتقال نفت و گاز در بستر دریا از سکوهای دریایی به سکوهای اصلی یا ساحل است.چندین هزار کیلومتر خط لوله دریایی در فراساحل ایران اصطلاحا کشیده شده است . از متداول ترین روش های ساخت و نصب خطوط لوله دریایی ، بارج لوله گذاری[1] است .
معمولا روش های لوله گذاری با بهره گیری از بارج لوله گذار به دو روش S-Lay و J-lay می باشد. در این روش ها خطوط 12 متری لوله که از قبل دارای روکش بتنی است را در ابتدا پخ زنی نموده بر روی ایستگاه های کاری [2]قرار می دهند. در ایستگاه کاری ابتدایی جوشکاری و اسپول سازی اولیه صورت می گیرد که به صورت جوشکاری در پاس ریشه است. سپس در ایستگاه بعدی پاس پر کنی یا CAP جوشکاری می شود . جوشکاری های یادشده با استفاده از دستگاه های اتوماتیک است. بعد از آن خط در ایستگاه کاری حرکت کرده به بخش NDT یا تست های غیر مخرب رسیده در آن تست می شود . بعد از آن ایستگاه بعدی بخش عایق کاری اتصالات بین خطوط که در ایستگاه های قبلی جوشکاری و تست شده بود می رسد[3]. پس از آن زنجیره خط از طریق برج افقی خاص به کف دریا با سرعت مناسب ریسه می شود. در این بین تجهیزات به نام Straightener و Tensioner و جود دارد . این تجهیزات برای ایجاد خم در خط لوله در محدود پلاستیک در رمپ خروج خط لوله به دریا وجود دارد . خط لوله پس از ایجاد خم از روی برج هایی به نام کژدم [4] عبور می کند.
روش های دیگر نصب خط لوله شامل نصب قرقره ای [5]برای خطوط لوله انعطاف پذیر یا سایز زیر ” است . یک روش غیر معمول ساخت و نصب خط لوله دریایی که در گذشته استفاده می شد ، مونتاژ خط لوله دریایی در خشکی ، شناور سازی 6خطوط و یدک کش آن در دریا و محل نصب و دوباره غرق کردن خط لوله بود که در حال حاضر بندرت انجام می شود.
